SEPAK TAKRAW
Takraw – of voluit Sepak Takraw – is een traditionele balsport uit Zuid-Oost Azië, wat in die landen waanzinnig populair is. Takraw wordt wel beschreven als "voetbal-volleybal op een badmintonveld". Het heeft de precisie van badminton, de snelheid van volleybal en de “kicks” van voetbal.
De naam Sepak Takraw komt van: “Sepak” is “schop” in het Maleis en “Takraw” betekent “gevlochten bal” in het Thais.
Sepak Takraw wordt erkend als officiële sporttak op verschillende Aziatische spelen. Een wedstrijd Takraw is uitermate spectaculair om te zien. De spelers maken ongelooflijke bewegingen, of liever gezegd acrobatische "freestyle moves". Wie nog nooit een wedstrijd Sepak Takraw heeft gezien, gelooft zijn ogen niet. Er zijn weinig sporten die zo fascinerend zijn om naar te kijken
HISTORIEK
Historici beweren dat Takraw ontstaan is uit het eeuwenoude Chinese spel Tsu-Chu (of Cuju), een balspel dat als oefening diende voor de Chinese soldaten. Vanuit China zou het zich verspreid hebben over de rest van Azië.
Voor het ontstaan van het "moderne" Sepak Takraw moeten we terug gaan naar de 15de eeuw toen dit spel door de inheemse bevolking van Maleisië werd gespeeld. Het werd toen "Sepak Raga" (bal van de schop) genoemd en hoofdzakelijk gespeeld door jongens in een cirkelvorming speelveld. Zij gebruikten een bal die van riet of rotan werd gemaakt. Het spel bleef in die vorm voor honderden jaren bestaan.
In 1829 werden voorzichtig de eerste spelregels opgesteld door de Siam Sports Association, waardoor deze sport vorm begon te krijgen.
Rond 1940 werd het spel inmiddels ook gespeeld in Thailand waar het "Takraw" genoemd werd. Al snel werden er officiële regels opgesteld en in 1945 werd er in Penang (Maleisië) door Thaise spelers een demonstratiewedstrijd gegeven. Deze versie van Sepak Takraw werd alom met groot enthousiasme onthaald met als gevolg dat deze sport zich in sneltreinvaart verspreidde door Zuid-Oost Azië.
In 1960 kwamen in Kuala Lumpur vertegenwoordigers van diverse Aziatische landen bijeen om de spelregels te standaardiseren, omdat er nog steeds veel variaties bestonden van dit spel, waardoor het niet mogelijk was om op internationaal niveau tegen elkaar te spelen.
Sinds 1990 is Sepak Takraw als sport ook opgenomen in the Asian Games in Beijing.
Het moderne Sepak Takraw begon aldus in Maleisië en is nu aldaar de nationale sport. Behalve in Maleisië is Takraw ook zeer geliefd in Thailand. Andere landen in Zuid-Oost Azië waar deze sport ook zeer populair is, zijn o.a. Laos, de Filippijnen, Vietnam, Cambodja, Korea en Indonesië. Sepak Takraw is behalve een populaire sport ook een zeer snelgroeiende sport in Zuid-Oost Azië. Men treft op straat vaak jongeren aan, opgesteld in een cirkel, voor een oefenspelletje Takraw.
SPELREGELS
Sepakt tarkaw heeft veel weg van volleybal, ook qua regels maar in tegenstelling tot volleybal mag je bij Takraw de bal niet met je handen aanraken, alleen met hoofd, schouder, knie en voet.
Omdat het net op ongeveer 1,5 meter hoogte hangt, komt er nog heel wat kunst- en vliegwerk bij kijken om de bal aan de andere kant te krijgen. De deelnemers moeten trachten te scoren door de bal op het veld van de tegenspelers, binnen de aangegeven grenzen, te doen landen.
In tegenstelling tot volleybal wordt Takraw met slechts drie spelers per team gespeeld. Een team van drie spelers wordt “Regu” genoemd.
